dziecko-gnom

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) trety rodzinne; tych wszystkich obcych, którzy byli świadkami jej upadku i grzechu, tych sennych starszych panów i wdzięczące się matrony o ściągniętych z afektacją ustach, z wiecznym dzieckiem-gnomem przy sobie, dziewczynką o wielkich okrągłych oczach i wypukłym czole. Nabrałaż ta cudza siedziba w siebie wspomnień — i ten stół tutaj, i tamte krzesła, i stołeczek pod nogi z wielkim haftowanym pudlem, i ta szlafrokowata portiera — przepoiłoż się to wspomnieniami, gaszymi wspomnieniami, wypluwanymi i wyrzucanymi teraz na nią — o, jakież to straszne być tu zamkniętą ze samą sobą i z tymi widmami grzechu; wzdrygała się wobec samej siebie, wygrażała jej, tej bezwstydnej Fennimorze, pełzającej u jej nóg, ściągnęła z niej suknię przez błagające ręce. Łaski! Nie,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Jacobsen, Jens Peter 1963. Niels Lyhne, przeł. M. Dąbrowska, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.