dzierżawka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Owóż wańkowiczowskie nowotwory rzeczownikowe rodzą się w fali uczucia. Fala ta niesie takie wspaniałe zdrobniałości jak np. dzierżawczymi (uczepił się dzierżawczyny”, 5), tj. dzierżawka dalej zdrobniona (por. książka, niegdyś diminutivum, i książczyna), kindżątko („Mama z pobłażaniem obserwująca to wzdymanie się małych kindżątek na przygody, wspominała jak przed kilku laty w tejże Antwerpii na też tematy kolonialne wzdymało starego Kinga”, 234) — tylko pedant domagałby się tu kinżątka powołując się na niebożątko; co się tyczy kolebusi („dumną opoką, z której szły dzień w dzień te wspaniałe podboje było głębokie łóżeczko, kolebusia, obciągnięta kretonem”, 1), jest to może nie wańkowiczowska robota, lecz ludowa, od Danusi i Halusi tkliwy sufiks biorąca; przypowiaduszka („z krainy wzruszeń i przypowiaduszek, z których uleciał wszelaki uchwytny sens”, 22) bierze się może skądś z terytorialnej rozchwiei dawnego Wielkiego Księstwa (w Penrhosie ułowiłem ostatnio ciekawą przypowiadastkę, której -astka odczepiona od powiastki). Na...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.