dziewczyna-kobieta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wszystkiego, co kiedykolwiek mówiła; „bo mógł to powiedzieć również kamień — pomyślał — bo taicie to jest bezgłośne i dalekie od tego dziewczęcego pokoju i od purpurowego zachodu słońca za oknem, od tego świata dziewczyny-kobiety”: — Tomasz. Ja też o tym nieraz myślę, żeby mieć swojego chłopca. Myślę i myślę, że jakby się to tylko kiedyś udało zrobić, tobym uciekła z nim na koniec świata albo dalej jeszcze, gdzie by nas nikt nie odnalazł...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Słomka, Bronisław 1969. Karuzela. Powieść, Poznań : Wyd. Poznańskie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.