dziubek

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) polskich Sromowiec pod Pieninami podał W. Janczy (MPKJ I 55—6) dziubds, mimo że tam «o zwężone pozostało takim, wyraźnie różnym od w», a z pn.wsch. Wielkopolski A. Tomaszewski (Gwara Łopienna, PKJnrl6, s. 119—20) dziub, dziubek, dziubać obok lóyt, móyt itp. Wszyscy czterej ostatni tu wymienieni to wykształceni lingwistycznie autochtoni, opisujący swój dialekt także na podstawie swego własnego poczucia systemu. Wystarczy to więc do stwierdzenia, że w całej polszczyźnie etymologicznie było w tym wyrazie u...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nitsch, Kazimierz 1955. Wybór pism polonistycznych. T. 2. Studia wyrazowe, Wrocław ; Kraków, Zakład im. Ossolińskich
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.