dziwowanie się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) cej; unikanie, zaprzestanie, zabranianie, odmowa, obrona, nadzieja, żądza kogoś lub czegoś; rządzenie, zawiadowanie, pogarda kimś, czymś; b) rzucanie falą; c) trzymanie się czegoś, zemsta za coś; d) pragnienie, obawa, naczytanie się czegoś, kogoś; przysłuchiwanie się, dziwowanie się komuś, czemuś; brzydzenie się, pogarda kimś, czymś; celowanie, wzdychanie do kogoś, do czegoś; żartowanie, śmiech z kogoś, z czegoś; poręka za kogoś; skarga na kogoś; prośba, troska, spór, walka, dbanie o kogoś, o coś; zabawa, wiara, godzenie w kogoś, w coś; rada, ubolewanie, litość nad kimś, czymś; upędzanie się, oświadczenie się za kimś, za czymś; poznanie się na kimś, czymś; przemowa o kim, myśl o czymś; skłonność do kogoś, czegoś; ciekawość na coś; e) opływanie w coś, czułość na coś; f) doczekanie się czegoś itp...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Klemensiewicz, Zenon 1937. Składnia opisowa współczesnej polszczyzny kulturalnej, Kraków : PAU
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.