emiliańsko-toskański

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W północnowłoskim dialekcie emiliańskim notuje się izolowaną formę sabade (< sabbati dies), występującą obocznie do postaci sabata, pochodzącej od łac. sabbata (Battisti, Alessio DEI s.v. sabato) i sabat, sabet z ubezdźwięcznieniem dawnego interwokalicznego -d- po zaniku wygłosowego -o i osłabieniem (podwyższeniem) nieakcentowanej samogłoski a w drugiej sylabie (Bruppacher 1948: 173). Natomiast historyczne poświadczenia z tego dialektu są kontynuacjami sabbato, por. sabao (1281) i sabbad (ok. 1591). Dialekty graniczne emiliańsko-toskańskie charakteryzują się wieloma formami przejściowymi, które prowadzą od sabbete poprzez sabedo do sabdo (z synkopą samogłoski e w drugiej sylabie)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Waniakowa, Jadwiga 1998. Nazwy dni tygodnia w językach indoeuropejskich, Kraków : IJP PAN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.