epilogowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) swych uczuć, jak przez cudze utwory, przez tłumaczenia z Goethego. Jeśli panna Henrjetta czytała przekład Wanderer, to nie mogła nie odczuć, źe epilogowe westchnienie do własnej chatki z piękną żoną i synkiem odnosi się nietylko do „podróżnego“ z Goethego. Tęsknoty Goethowskiej Mignon zamieniają się w ustach Mickiewicza w ekstatyczne wspomnienie wspólnego pobytu w Rzymie, nieokreślone ruiny z posągami przybierają rysy chyba — Watykanu, bo to ów gmach, „gdzie wielkich sto podwoi, — gdzie kolumn rząd i tłum posągów stoi“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.