fatum-wieczność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Dionizyjskie upojenie — ów przeciwległy biegun depresyjnej stagnacji —jest jednakowoż w przeżyciach podmiotu lirycznego Karłowiczowskich poematów stanem nietrwałym, ulotnym. Owiany mgłą reminiscencji, ustępuje „powracającym falom” melancholii, porywom miłosnej tęsknoty, głosowi „fatum-wieczności”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Polony, Leszek 1986. Poetyka muzyczna Mieczysława Karłowicza. Program literacki, ekspresja i symbol w poemacie symfonicznym, Kraków : PWM
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.