fonematyczność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jakże więc określić funkcję fonologiczną dźwięku ę? Sytuacja jest tu oczywiście różna niż w odniesieniu do 9. Różnica między formami ulicą (acc. sing.) i ulice (nom.-acc. plur.) może występować albo nie. Ponieważ o fonematyczności ą (podobnie jak w wypadku 9) decyduje pozycja wygłosowa, więc najsłuszniej chyba polskie [ę] nazwać fonemem potencjalnym. Termin ten wprowadził, o ile mi wiadomo, Baudouin de Gourtenay, choć w nieco innym znaczeniu. Chodziło mu o fonem, który zależnie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Stieber, Zdzisław 1966. Historyczna i współczesna fonologia języka polskiego, wyd. 4, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.