fonemicznie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) z [n]: [i regka] „i ręka“ — [irenka] „Irenka“. Gdybyśmy nie uznali występowania w warszawskiej polszczyźnie kulturalnej fonemu nosowego tylnojęzykowego /rj/, lecz wzięli dźwięk [rj] za wariant kombinatoryczny fonemu /n/, to w świetle dotychczasowych rozważań, z których wynika, że dyftongi nosowe stanowią w języku polskim sekwencje dwóch fonemów (por. szczególnie §§ 3. 2 i n.), bylibyśmy zmuszeni kontrastujące ze sobą wyrazy „ton“ i „tą“ transkrybować fonemicznie tymi samymi symbolami: /ton/ „ton“ — /ton/ „tą“ lub, włączając [o] i [5b] do fonemu /n/, musielibyśmy zamiast /o/ postulować inny czwarty fonem nosowy — /w/: /ton/ — /tow/, co mogłoby być słuszną koncepcją dla wymowy krakowskiej, lecz nie dla warszawskiej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
BPTJ - Biuletyn Polskiego Towarzystwa Ję­zy­ko­znawczego (Kraków / Wrocław / War­szawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.