forma-dublet

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) chwiania właściwej mu łączłiwości składniowej (np. zamilczeć co — o czym, przewinić co — w czym, ujść uwagi i gorsze ujść uwadze). Analogiczna prawidłowość przejawia się we fleksji (wyrazy przestarzałe, o nikłej frekwencji, szczególnie często tworzą formy-dublety, por. hurmą |] hurmem, sągu || sąga itp.) i ma to samo podłoże — słabe utrwalenie w pamięci mówiących cech strukturalnych słów rzadko używanych...
Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Adres bibliograficzny:
Buttler, Danuta 1976. Innowacje składniowe współczesnej polszczyzny (Walencja wyrazów), Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.