garrota

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) pa i namiętna wola człowieka”. Te dwa stanowiska widocznie zwalczające się i przeciwstawne posiadają co najmniej jedną cechę wspólną, mianowicie wiarę w uzdrawiającą skuteczność siły, i stąd paradoksalny racjonalista Saint-Just ogłosi pochwałę gilotyny, tak jak de Maistre, paradoksalny przeciwnik rozumu, będzie się rozkoszował cnotliwą użytecznością garroty: „...cała wielkość, cała potęga i cała dyscyplina spoczywa na 30 kacie: on jest postrachem i więzią społeczności ludzkiej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Komar, Michał 1980. Czarownice i inni, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.