gojski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) „Gdyby zjawił się nowy taki i nic nie znaczył, to byśmy go tolerowali. Ale gdyby się wybił i nas przewyższył, to byśmy mu rzekli: Co ty robisz w naszym żydowskim języku, wracaj do swego gojskiego języka, my cię nie potrzebujemy!”. Więc wreszcie Roth pojął niechęć Polaków do Tuwima, Słonimskiego i Wittlina. Atoli trzeba było jeszcze wyjaśnić niechęć takich jak Tuwim, Słonimski i Wittlin (i inni Żydzi) do... Schulza. Żyd piszący po polsku w owych czasach był — dalej według Singera — w Warszawie zjawiskiem dziwacznym, stworem niezwykłym...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.