instrumentacyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Studja te były zresztą tylko pomocą w objawianiu się wrodzonej w pewnym kierunku siły twórczej, która miała swą własną wytyczną drogę i w jej granicach tylko się rozwijała. Chopin nie miał poczucia na orkiestrę — sam przyznawał się, że słabo instrumentuje i wielkiej do tego wagi nie przykładał — to też mimo studjów w tym kierunku do żadnych wybitnych nie doprowadził rezultatów. Zmysł jego instrumentacyjny objawiał się jedynie i znajdował swój wyraz w usubtelnianiu kolorytu fortepianowego, w różniczkowaniu — nieznanem przedtem — przeróżnych efektów dźwiękowych tego suchego napozór instrumentu. Pozatem wszyst...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Opieński, Henryk 1925. Chopin, wyd. 2, Lwów ; Warszawa : Książnica-Atlas
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.