inteligencko-ludowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) pod koniec XIX w., w „naród-elitę społeczną”. Tworzy się też wielowarstwowy i wielośrodowiskowy „naród polityczny”, rzekomo dualny, romantyczny i pozytywistyczny a w rzeczywistości jeden, „romantywistyczny”, zdominowany przez inteligencję, zwłaszcza przez młodą inteligencję, pod koniec epoki rozbiorowej juz nie inteligencję szlachecką lecz inteligencję inteligencką. A może polskość przełomu XIX i XX w. to jednoczący się powoli naród inteligencko-ludowy?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kłoskowska, Antonina (red.) 1990. Oblicza polskości. Praca zbiorowa, Warszawa : Uniwersytet Warszawski – Program Badań i Współtworzenia Filozofii Pokoju
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.