jarek

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Podjazd wyruszył o zmroku. Prowadził Grigorij Melechow trzydziestu dwóch Kozaków z Tatarskiego. Z chutoru skoczyli cwałem i tak pędzili prawie do samego Tokina. O dwie wiorsty przed Tokinem, koło nregłębokiego jaru, przy szlaku, Grigorij spieszył Kozaków, rozłożył w jarku. I^uzacy odprowadzili konie do małego parowu. Leżał tam głęboki śnieg. Konie spuszczając się tonęły po brzuchy w pulchnym śniegu; czyjś ogier, w przedwiośnianym podnieceniu, rżał, ligał. Trzeba było dać mu oddzielnego luzaka...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szołochow, Michał 1955. Cichy Don. T. 3-4, tłum. W. Rogowicz, A .Stawar, wyd. 6, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.