jarmarczek

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wierny, dziarski, mędrny“... Musi w tamte północne okrainy zabłąkać się jakiś odprysły od swojej plejady, a mocny w talencie, rasowy z ducha i ciała skamandryta, dynamista, formista, urbanista, unanimista, prymitywista, sięwierjanista, tuwimowiec, czy ekspresjonista, znudzony już chyba śmiertelnie warszawskim jarmarczkiem i zgiełkiem stołecznego Pacanowa, by zagrzebawszy się doszczętnie w życiu tych morszczaków, okrętników, poławiaczy stonewek, ludzi z checz i szkut, dać nam potem to, co Tetmajer w „Skalnem Podhalu“, co Reymont w '„Chłopach“, co Rydel w „Zaczarowanem kole“, co Żeromski w swych dumach o Żółkiewskim, o Sułkowskim...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.