jarmarczno-uliczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) tworzy maskę na twarzy Gertrudy. Lubimow wydaje się bronić wszelkimi sposobami przed określeniem epoki. Dowodzi tego wyraźnie potraktowanie teatru w Elsynorze. Zespół, który tu przybywa, jest zespołem jarmarczno-ulicznym, a jego szef w cylindrze to typowy artysta podwórkowy. Na rozłożonym dywaniku soliści dają najpierw popis pantomimiczno-cyrkowy przy akompaniamencie instrumentów (kontrabas, skrzypce, talerze, bębenek, trąbka), potem grają na zamówienie księcia, ale także w stylu ballady z podwórka...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Semil, Małgorzata, Wysińska, Elżbieta 1980. Słownik współczesnego teatru. Twórcy, teatry, teorie, Warszawa : WAiF
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.