jednoplanowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ,.Nawrócony w Jaffie“ jest opowiadaniem wstrząsającym — właściwie nagle, znienacka, zdawałoby się z niczego, z chaotycznie i zygzakiem prowadzonej fabuły, z paru scenek tak groteskowo śmiesznych, jakby były napisane dla dawnych szmoncesowych komików z „Qui Pro Quo“, dla mistrzowskiego dialogu dawnego Toma z Lawińskim — na paru stronach wystrzela historia oszukanego misjonarza, historia tak okrutna i tak przejmująca swoim bezwstydem i zarazem rozpaczą, że nie mogłem się oprzeć myśli: „Deszcz“ Somerseta Maughama, który przywodzi się na myśl, nie dorasta napięciem, natężeniem, znaczeniem, grozą, religijnym uniesieniem i katastrofą do opowiadania Hłaski. Tam misjonarz i prostytutka, u Hłaski misjonarz i sutener, tam właściwie ubogi materiał, jednoplanowy, jednotorowy, ale budowa jakby na rajzbrecie rozplanowana, wytrzymana, spokojniutko, trzeźwo, z materiału wyciśnięte wszystko co się dało wycisnąć, tu opowiadanie rozchwiane — może rozmyślnie, ale ze szkodą dla konstrukcji — za dużo w nim różnych nastrojów, różnych motywów, różnych żartów, jednej i drugiej dłużyzny, w monologach Roberta zwłaszcza, ale okrucieństwem wątku i nagłą straszną eksplozją puenty i tym połączeniem bocznego motywu Luizy i jej podartej fotografii — Hłasko bije na głowę Somerseta Maugham. Co za film mógł...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Hemar, Marian 1967. Awantury w rodzinie, Londyn : Polska Fundacja Kulturalna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.