kanciaty

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) I znów poczyna gwizdać, ponad stołem stojący i pod niebem, całym ciemnym od chmur. Mokra glina ciężko spada do formy, żeby zaraz na strychulec wyjść surówką zgrabną i pełną, równą, kanciatą... Pójdzie zaraz na piasek, na plac i stemplownik nad nią się pochyli, i kantownik ustawi ją na sztorc, i ściągacz do szopy zawiezie pod dach gontowy, żeby lepiej wyschła...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Boguszewska, Helena, Kornacki, Jerzy 1955. Jadą wozy z cegłą. Powieść, wyd. 3, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.