kawalarz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) skromnej izdebce swego skromnego: „Pana Czarlińsciego“ przemiłą, pogodną epopeję humorystyczną o takim sobie francie, wesołku i kawalarzu, o takim sobie prowincjonalnym nie tyle Don Quickocie ile don Sancho Pansy, którego żona wysyła w zimie do Pucka po kupno sieci. Jest w tern coś z angielskich wojażów, których kilka napisano w 19-ym wieku, jest coś może z Fritza Reutera ale przede wszy stkiem jest doskonała, rodzajowa deskrypcja obyczajowości kaszubskiej, jest frapująco delikatne w rysunku zobrazowanie tego szarego, przyziemnego, choć przymorskiego życia, ozłoconego jeno kapitalnym humorem bezpretensjonalnego ale po Hogarthowsku wnętliwie, skrupulatnego i precyzyjnego obserwatora. Derdowski patrzy...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.