knienia

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Sposób utworzenia tego wyrazu jest niewątpliwie trochę dziwny, nie ma mianowicie wyraźnego jego wzoru. Kie istnieją przecie *księżnik ani *księżnica, od których'by to było zdrobnieniem, a gdyby istniały, łączyłyby się znaczeniowo raczej z formalnie tylko podobną księgą. Kto wie, czy w średniowieczu *knięgini nie przez to właśnie ustąpiła miejsca czeskiej knieni ksieni, że za bliska była *knięgom księgom (w staropolszczyźnie plurale tantum)', w’ innych językach słowiańskich wyrazy te nie są tak podobne, np. ruskie kniaź i knHga kn\yha...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nitsch, Kazimierz 1955. Wybór pism polonistycznych. T. 2. Studia wyrazowe, Wrocław ; Kraków, Zakład im. Ossolińskich
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.