kogutkowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) grzeb Witolda Dowmunta w wolnej Rzeczpospolitej. Ksiądz z zakrystianem cicho odprawiał obrzędy, ludzie w opaskach WSOP milczeli zakłopotani albo na bokach poszeptywali nerwowo, Elek to patrzył na przypadkowe i zamknięte twarze, bo gdzież odchodzić Dowmuntowi w takim otoczeniu, to znów śledził skrywane, niezupełnie dlań jasne podniecenie, kompletnie nie pojmując atmosfery owego ostatniego pożegnania — i przejmował go przenikliwy żal, smutek, świadomość straty i pustka rozpaczy, z jaką bardziej współgrało szlochanie panny Ani, ciche łzy pani Kingi, ostentacyjna żałoba „kogutkowej damy” (określenie Moniki), egzekwie księdza, tęskny dzwon na wieżyczce kościoła, gdy wśród przewiewu pól, od horyzontu po horyzont, i nagrzanego cienia pod dusznym listowiem wołał, że „vivos voco, mortuos plango”, bardziej pasował szwargot kawek w lipowych koronach, a w chwilach ciszy skryte dzwonienie cykad,, buczenie trzmieli i zaśpiewy pszczół, brzęk os nad kielichami kwiatów, wieczny nieutulony szmer topoli, daleki świst kolejki zza wypukłych rżysk, pogwizdy wilg i kosów między konarami, a nade wszystko skowronkowe arie z bezkresnych, otaczających tę grupę świetlistych przestrzeni. Jeszcze brutalny szurgot opuszczanej trumny,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Braun, Andrzej 1982. Rzeczpospolita chwilowa, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.