kolaska

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) po chwili, zapytam: „Wszelki duch?...”—„Ej! ja nie duch,” ozwie się coś jęczącym głosem, „ale Wojtek, kuchta pani szambelanowej, jadę do miasta... bodaj was licho! takeście tu stanęli, żem omackiem wjechał i nos sobie rozbił.” To wyprowadziło mię z błędu, a Grześka z pod kolaski. Nie mając już wieki nic od szambelanowćj, niezmierniem rada była temu spotkaniu. Gadu, gadu, wypytuję go o to i owo, czy która panna za mąż nie idzie, czy mają gości?—„O, i jakich gości!”—„Gadajźe mi.” — Ale filut, bądź poznał moją ciekawość, bądź chciał coś uskubnąć, milczał jak zaklęty...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.