komedio-farsa

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Twórczość dramatyczną okresu, przynajmniej tę, która się utrzymała na deskach scenicznych, cechuje epigonizm w stosunku do Fredry. Jest to komedio-farsa salonowa z życia ziemiaństwa lub zamożnego mieszczaństwa, żyjąca zręczną intrygą i efektownymi rolami aktorskimi (M. Bałucki, J. Bliziński, Z. Przybylski i in.). Nie dotarły współcześnie do szerokiego ogółu dramaty poetyckie Norwida (Za kulisami, Pierścień Wielkiej Damy), ironicznie odtwarzające obyczaj świata, którym rządzi pieniądz. Mniej zaś nadawały się na scenę dramaty Świętochowskiego, które były rozpisanymi na głosy traktatami filozoficznymi...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kieniewicz, Stefan 1968. Historia Polski 1795-1918, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.