kornik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Teraz, choć pilnowaczy dużo, kłusownictwo się rozmnożyło i wytrzebiło rzadkiego zwierza — żubrów ubywa też z rokiem każdym, a zjadliwy kornik drzewny, nieznany w Polszczę dawniej, stoczył najprzedniejsze sztuki świerków naszych i sosen...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wielowieyska, Emilia 1913. Ku jutrzni. Powieść współczesna, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.