koń-słońce

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) O ile Księżyc był najczęściej przedstawiany w postaci krowy lub byka, to Słońce przybierało postać konia. Wyobraźnia ludów Polinezji dostarcza wielu legend związanych z Koniem-Słońcem. Jedna z nich opowiada o kobiecie, która nie zdążyła przygotować pożywienia dla swojej rodziny, bo Słońce zbyt szybko przesuwało się po niebie. Wtedy jej brat spętał nogi Słońęa-Konia lassem i zaczął okładać je maczugą. Zmęczone i ranne Słońce obiecało wtedy mężczyźnie, że odtąd będzie poruszać się po niebie wolniej. Opowieść ta jest ciekawa...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Korpikiewicz, Honorata 1989. Niebo jest w nas. Szkice z poznania Nieba, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.