krzykanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) jest najcudniejszy, a po nim łaciński,... bo w tych dwu mowach krzykania niemasz, abo barzo mało, a jest coś okrągłego, iż język bez trudności wyrzyna każde słowo“.— Co Górnickiego tak raziło w języku polskim, co rozumiał przez owo mówienie „całą gębą a gwałtem“, nie wiadomo; ucho jego przywykło snadź tak do brzmień języków klasycznych, zwłaszcza łacińskiego, że inne wszystkie uważał za barbarzyńskie, prócz — czeskiego, który nazwał „pięknym, ale jakoby troszkę pieszczącym“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zawiliński, Roman 1919. Nasz język ojczysty w przeszłości i teraźniejszości, Kraków : Księgarnia G. Gebethnera i Sp.
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.