króciuchno

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 1.4. Styl średniopolskich źródeł wiedzy cechuje o wiele większe zagęszczenie językowych cech emocjonalnych niż jest to dopuszczalne w dzisiejszym języku naukowym. Uczeni np. bardzo chętnie używają charakterystycznych dla języka potocznego XVI i XVII wieku deminutywów, zwłaszcza przymiotnikowych, np. cieniuczki korzonek (Syren. Ziel. 301), rumieniuchne ziarnka (ibid. 84), króciuchno przebieżę wszytkie choroby (Syxt Ciepl. 141)8, mieluchno to stłucz (Sień. Lek. 134r), wolniuczko naparzać bok prawy (Oczko Ciepl. 31r)9, łatwiusińkie (zrysowanie wężownice architektonickiej) (Solski I 157) itp...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Polonica - Polonica (Wrocław)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.