król-pijak

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Rugę należał do tych, którzy zgłosili się najpierwsi. I on z początku ścierał się z Bómsteinem pod własnym nazwiskiem, przy czym nawet bronił artykułów Marksa, ogłoszonych w „Rocznikach Niemiecko-Francuskich“, zupełnie jak gdyby się z nim całkowicie solidaryzował. W parę miesięcy później ogłosił on tutaj dwa nowe artykuły, parę krótkich uwag 0 polityce pruskiej i długi plotkarski artykuł o dynastii pruskiej, gdzie była mowa „królu-pijaku“ i „utykającej królowej“, o ich „czysto duchowym“ małżeństwie itd., wszystko to jednak już nie pod własnym nazwiskiem, lecz podpisując się jako „Prusak“, co mogło nasuwać myśl, że autorem jest Marks. Rugę sam był radnym miejskim w Dreźnie i jako taki zapisany był w Paryżu w poselstwie saskim; Bemays pochodził z bawarskiego Palatynatu reńskiego, a Bómstein był rodem z Hamburga 1 długo mieszkał w Austrii, ale nigdy nie był w Prusach...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mehring, Franciszek 1950. Karol Marks. Historia jego życia, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.