księgowa-wdowa

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wdowa-Główna Księgowa i wdowiec-Przewodniczący gminnej spółdzielni rzucają się do drzwi. Niestety! — przybici pogrzebem nie zauważyli nawet, że w czasie posiłku zjedli tę samą kiełbasę, którą otruła się Żona Przewodniczącego gminnej spółdzielni. U wrót pierwszy pada martwy Przewodniczący-wdowiec, pół kroku zanim Główna Księgowa-wdowa. Widząc to oszalała z miłości do Przewodniczącego i przybita pożarem swojego miejsca pracy Ekspedientka chwyta ze stołu nóż (ten sam, którym krajali ową śmiercionośną kiełbasę) i topi go prosto w sercu krzycząc: — Jego nie ma, niech więc i mnie już nie będzie! — po czym pada na ziemię martwa...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wittlin, Jerzy 1967. Vademecum grafomana, wyd. 2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.