kultyczno-wspólnotowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 1 Łk 2,41; 22,1; J 2,23; 6,4; 13,1. — 2 J 7,2; por. 5,1. — 3 Mt 26,5 (= Mk 14,2); 27,15 (= Mk 15,6 = Łk 23,17); Łk 2,42; J 7,8. lOn. 14. 37; 13,29. — 4 	J 4,45; 11,56; 12,12. 20; 1 Kor 5,8. — 5 Kol 2,16A. — 6 Hbr 12.22A 2. Nastrój radości o charakterze kultyczno-wspólnotowym, będący udziałem całego ludu, wiążący się z pewnymi zjawiskami w przyrodzie (cykle księżyca i słońca), z pracą człowieka (zasiewy, żniwa, pory roku, zbiory jesienne) i z dziejami narodu (wyjście z Egiptu, konsekracja świątyni). Dziękczynienie i uwielbie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Léon-Dufour, Xavier 1981. Słownik Nowego Testamentu, przekł. K. Romaniuk, Poznań : Księgarnia św. Wojciecha
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.