larum

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wołodyjowskiego. Ksiądz Kamiński bije w bęben jakby na trwogę, potem ciska pałeczki na podłogę kościelną, podnosi obie ręce w górę i wola: „Panie pułkowniku WołodyjowskiI Dla Boga, panie Wołodyjowski 1 Larum grają, wojna 1 nieprzyjaciel w granicach 1 a ty się nie zrywasz? szabli nie chwytasz? na koń nie siadasz? Co się stało z tobą żołnierzu? Zaliś swej dawnej przepomniał cnoty, że nas Samych w żalu jeno i trwodze zostawiasz?...“ Tak wyglądały istotnie mowy pogrzebowe w tych czasach, zachowało się ich sporo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wojciechowski, Konstanty 1925. Henryk Sienkiewicz (Henryk Sienkiewicz. Protoplasta Zagłoby. Żywioł subjektywny w trylogji Sienkiewicza. Wojsko pol­skie u Sienkiewicza), Lwów ; Warszawa : Książnica-Atlas
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.