litewsko-szlachecki

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) rach St. Ign. Witkiewicza. Wygląda na to, że jak centralnym a niedosiężnym miejscem w Panu Tadeuszu jest Matecznik, tak wyobraźnia polskiej literatury całą Litwę za swój Matecznik obrała, co może nie tak niezwykłe, bo wkład do niej Litwy jest bodaj większy niż Irlandii do literatury angielskiej, choć ten jest niemały: Swift, Burkę, Oscar Wilde, Bernard Shaw, W. B. Yeats, Joyce. Samo już zniknięcie inteligencji pochodzenia żydowskiego i litewsko-szlacheckiego musi zupełnie zmienić charakter polskiego piśmiennictwa. Co się stanie z mitem, czy powoli się rozwieje, czy i jakim ulegnie przekształceniom, trudno wyrokować. W każdym razie Polacy powinni chyba odnosić się do Litwinów ze szczególną życzliwością i szacunkiem, bo oni to są, w warunkach jak najcięższych, strażnikami „pamiątek kościoła” i przechowują klucze do sanktuarium...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.