loika

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) drobniejsze słówko nie zapowiada. Wszystko sprawia cud, zjawisko krzyża palącego się na chmurze. W dramacie namiętności i spraw ludzkich trzeba loiki, a cud jest zerwaniem wszelkićj ludzkićj loiki, i dla tego właśnie jest cudem. Tylko więc wiarą można go osięgnąć. Gdyby Pankracy zwyciężywszy doznał, jak łatwo burzyć, a jak trudno budować, gdyby był ujrzał, ile to brudów każdy przewrót z pod spodu wydobywa, gdyby był się przekonał, iż raju na ziemi być nie może, że w każdym układzie społecznym zawsze te same namiętności działać będą, że człowiek prawdziwym jest zwycięzcą tylko wtedy, gdy sam siebie zwycięża, gdyby był uznał, że nowjch prawd być nie może prócz tych co nam Bóg i Zbawiciel objawił, że świat ma już godło i słowo swego zbawienia, ale, że to słowo „słyszane a niespełnione, poznane a nie pokochane, wierzone a nie zachowane“, zbyt leniwo wiedzie go do...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Koźmian, Stanisław Egbert 1872. Pisma wierszem i prozą. T. 2, Poznań : Księgarnia J. K. Żupańskiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.