malarz-asceta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) był wierny naturze?” 20 Natomiast u innego artysty „niska natura wcale nie wywołuje wstrętu”, „przeciwnie, człowiek jak gdyby nasyca się nią, potem zaś wszystko wokół płynie i podąża spokojniej i równiej”. Na pytanie to odpowiada malarz-asceta, który objaśnia swemu synowi, również malarzowi (w pierwszej wersji syn był oficerem), że, aby być artystą, należy rozwiązać „tajemnicę stwoi» patrz T. Mann, Nowele, Warszawa 1956, s. 149...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.