mamlanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) skręcał wnętrzności. Psy skakały coraz wyżej. Z rozpaczą czuł, że wiotczeją mu palce, że wymyka się spod dłoni szorstka kora akacji, że chwieje się wszystko tam i nazad, jakby szarpał akacją potężny wicher, zginający czub drzewa aż do ziemi. Chciał coś powiedzieć, ale z okrwawionych warg wyszło tylko niedołężne mamlanie, bulgocący, nieludzki głos. Otwarły się mdleiące palce, z szelestem poleciały w górę akacjowe gałęzie. Spadł między psy ciężko jak wór kamieni...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wasilewska, Wanda 1952. Ziemia w jarzmie. Powieść, wyd. 5, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.