manjera

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) przez się powieściami w różnych stylach. Sześcioletni chłopiec patrzy na wygnaniu w Wołogdzie na matkę męczennicę i ojca, piszącego wśród obcych ludzi, przy chłodzie i mrozie, jakieś wiersze i poematy, nieudolne a natchnione, mistyczne a karykaturalne w dziwacznej manjerze jakby Ż. Krasińskiego. Chłopiec siedmioletni, uczeń prastarego gimnazjum Nowodworskiego św. Anny w Krakowie, opuszcza dnia pewnego mieszkanko przy cichej ulicy Poselskiej w Krakowie, w którem odumarł go ojciec, grafoman i konspirator. Półdzieciak szesnastoletni sierota 268...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.