mieszkacz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — To wtedy pana poproszę — powiedział Lindau spokojnie. — I dzienkuje panu. Ale ja mogę zaczekacz. W tej chwili nie poczeba mi pieniency. — Jakby dostrzegając w oczach Marcha prośbę 0 większą szczerość, ciągnął dalej: — Nie przeniosłem sze tu dlatego, szebym byl za biedny, szeby mieszkacz dze indzej i nie zostaje w loszku, sze nie mogę sobie zapalicz ognia i ogszacz, kiedy zechce. Nie jestem jeszcze w asz takiej opresji jak Marmontel, kiedy pszijechal do Parysza. Jestem po prostu trochę szybaryta...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Howells, William Dean 1969. Nowe łaski fortuny, tłum. M. Szercha, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.