mistrz-umnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ...jakkolwiek bowiem piękność zachwycić duszę może, nigdy ona w utworze żadnym doskonałości nie zrodzi, jeżeli z wzniosłością połączoną nie zostanie, gdy przeciwnie, wzniosłość sama, której najwyższym stopniem jest wyrażenie potęgi ducha, wzniosłość, mówię, w poemacie czy w dźwięku, pod pędzlem czy pod dłutem mistrza-umnika, zawsze doskonałość bez pomocy piękności zrodzić może. Wzniosłość zlana w jedno z pięknością najdoskonalszy twór zradza, lecz wzniosłość i bez piękności obejść się może, gdy piękność sama bez wzniosłości codziennością i czczą się staje ogładą8...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Olszaniecka, Maria 1984. Dziwny człowiek (O Stanisławie Witkiewiczu), Kraków ; Wrocław : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.