mizerotka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) oni sami siebie... I znów pan, który w chwili gdy Miękus i Bajorek stanęli naprzeciw siebie, stał się bardzo ruchliwy i przenosił się z miejsca na miejsce, działał — można by rzec — na wszystkich frontach, gdyż był i przy Miękusie w pałacowym parku, przy swoich gościach w dalekim obcym kraju i z pewnością też przy Bajorku, aby mu poskarżyć na Miękusa i podszepnąć — ten Miękus dobiera się do twoich dawnych bosych stóp i dla oswojenia się z tobą próbuje cię znów ubrać po dawnemu, nie możesz "na to pozwolić, bo ty tu jesteś po mnie; ten Miękus z pewnością myśli sobie, bo chce się oswoić z tobą — to jest Michał Bajorek, ta dawna mizerotka, cajgowe portki, zatłuszczony kaszkiecik na głowie, bose stopy, cepy, widły i do gnoju, i do młocki, skibka chleba i na zarobek, zawsze w tych samych portkach i w tym samym kaszkiecie, i w tym samym przychyleniu, i w tym samym pokłonie, ale już bez kaszkiecika, i z tym: jaśnie panie, jaśnie pani, jaśnie paniczu, jaśnie panienko — nie daj sobie tego przypominać, boś ty teraz jest panem Wurm-Różyńskim, bądź srogi, sroższy niż ja, bo krótko jesteś panem i wiele musisz nadrobić, a nadrobisz srogością wobec Miękusów, krzykiem na Miękusów, patrzeniem na nich z góry, pluciem na nich...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kawalec, Julian 1982. Ukraść brata, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.