mnich-komediant

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wybiją ci w przeciągu kilku godzin wszystkie ząbki. Nie takie ja gniazda widziałem w Saksonii, a dziś nie ma po nich ani śladu. Nasz wielki łowczy umie łamać szczęki kamienne. Ho, ho, i jak jeszcze! Niby on taki uprzejmy, dworski, ale gdy poczuje krew, rany boskie!... Pożegnaj się z łbem, panie Grimmingen, bo nie domacasz się go wkrótce na karku. Lecz ty, Piotrze, niedoszły mnichu-komediancie, a obecnie szanowny dyktatorze Jego Szlachetności wolnego pana na Meersburgu, weź teraz mózgownicę pod pachę, rozum i ślepie w garść i pilnuj języka, abyś czego nie oberwał. Diabeł nie śpi. Dosyć nagrzeszyłeś, gałganie! Mógłby cię pan Lucyper capnąć przed uczciwą pokutą. Oj, oj, nie chcę...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Jeske-Choiński, Teodor 1958. Tiara i korona. Powieść historyczna. T. 1-2, Katowice : Śląsk
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.