modalnie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) tet ~ hanc scire oportet. Jest oczywiste, że na poziomie leksykalnym powyższe czasowniki modalne nie wyrażają atrybucji w stosunku do żadnych bytów, które by można ujmować jako podmioty logiczne, wyrażają natomiast atrybucję różnych stanów modalnych („modalności“) w stosunku do procesów przedstawianych w zdaniach podrzędnych rządzonych przez nie. Tak więc te modalne „impersonalia“ pełnią tę samą funkcję semantyczno-logiczną, co tzw. przysłówki modalne (jak np. koniecznie, „może“ itp.), które modalnie kwalifikują orzeczenia, tj. całe zdania. Jest to bardzo szczególna sytuacja: atrybucja (przypisanie) jakości modalnej danemu procesowi jest skombinowana z wyrażeniem egzystencji. W najprostszy sposób można by to przedstawić w formie nieosobowego orzeczenia nominalnego necesse 'koniecznie’ + est, gdzie całość znaczy tyle samo, co oportet. Tak więc atrybutywna funkcja czasowników typu oportet...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
BPTJ - Biuletyn Polskiego Towarzystwa Ję­zy­ko­znawczego (Kraków / Wrocław / War­szawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.