mówca-moralizator

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Możemy śmiało pominąć jako elementarne wszystkie sprawy, związane z socjologią danego zjawiska, a przynajmniej nielicznych elementów panhistorycznych tej socjologii: że postawa mówcy-moralizatora zawsze posiada za sobą taki czy inny stopień sankcji ze strony określonej — mimo iż nie zawsze łatwo uchwytnej — formacji społecznej; że często ów moralizator wprost powołuje się na jakieś consensus „omnium“, któremu — jego zdaniem — nie ma celu ani sensu się przeciwstawiać; że ci, do których się zwraca, równie dobrze mogą należeć, jak i nie należeć do formacji społecznej moralizatora, bo wszelki normatywizm od kolebki wyposażony zostaje w tendencje imperialistyczne; że ten wartościujący normatywizm może z kolei być przez nas wartościowany i w następstwie tego zabiegu, zaopatrzony w — przestrzennie i czasowo względny — znak plus lub minus etc. Oto jednak czynnik i mniej elementarny i ści...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Budzyk, Kazimierz (red.) 1946. Stylistyka teo­retyczna w Polsce, Warszawa : Książka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.