mędrzec-pięknoduch

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Klasyk, poruszający się w obrębie już gotowej kultury, jest w podobnej sytuacji. W zależności od stosunku do świata jego „ready mades” mogą przybierać rozmaite kształty i różne postacie, ale ich piętno będzie określało cechy jego bohatera, narratora, podmiotu lirycznego. Kim innym jest mędrzec-pięknoduch Staffa, kim inny pokorny kronikarz Tomasza Manna, kim innym anonim Różewicza — jednak zawsze jest to „bohater” tylko relacjonujący (opowiadający i opowiadając wyjawiający stosunki między czymś dokonanym), mądry ale „mądry po szkodzie”, mądry mądrością poprzedni...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Falkiewicz, Andrzej 1982. Fragmenty o polskiej literaturze, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.