naddumny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wróć więc i powiedz, że chcemy z nim mówić; A i to możesz bez grzechu powiedzieć, Że nam się teraz wydaje naddumnym A poduczciwym; w zarozumiałości Większym daleko niźli w sądach ludzi; Mów, że mężowie godniejsi od niego, Przez zbytnią względność na jego dziwactwa Na świętą siłę swej władzy niepomni, Zdają się teraz swym własnym podpisem Uznawać jego urojoną wyższość, Humoru jego zmienne śledzić fale, Jakby wyprawy tej skutek żeglował Po morzu jego kapryśnych przywidzeń...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szekspir, Wiliam 1973. Dzieła dramatyczne. T. 1-6, wyd. 3, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.