nadpsuć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) przyjaciołom, zatem czynniejszą potęgą. Nieszczęściem, trafnemu temu instynktowi, popędowi do śmielszej, a zarazem mędrszej polityki, towarzyszył stan wewnętrzny nie lepszy, lecz owszem gorszy, niż bywał w wieku XVI, te same składowe pierwiastki i siły, tylko wszystkie gorzej nadpsute, a w swojem odśrodkowem dążeniu silniejsze. Rachuba była z pewnością prosta i dobra, że z nieładu i rozkładu, jaki powstał w Moskwie przez wygaśnięcie domu Iwana i opozycyę bojarów przeciw Godunowowi, dało się i należało skorzystać, żeby tego groźnego sąsiada uczynić nieszkodliwym. Ale sposób...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.