nadziemność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ku odziemnym” 40. Człowiek, a ściślej mówiąc — duch ludzki, jest formą przejścia „życia”, w jego „nieustannym ku coraz wyższym szczeblom rozwojowym, ku złożoności pochodzie” do „wyższego bytowania sposobu, mostem wiodącym w nadziemność” 41. Za pośrednictwem ducha ludzkiego (ciało i jego potrzeby wiążą człowieka z „przyziemnością”) życie kieruje się w sferę nadziemności, rozumianej jako sfera myśli wyzwolonej, dziedzina idei nieskrępowanych. Duch ludzki genetycznie związany jest z ciałem. W „Polaku w Brazylii” Hempel pisał, że „ciało jest narzędziem, organem duszy, tak, jak hebel jest narzędziem stolarza a skrzypce muzyka”42, w Kazaniach dodawał: „Ciało jest matką ducha... jest je...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
SFil - Studia Filozoficzne (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.