nadziwić się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) niedzielę szła do 00. Reformatów na mszę. Ciemny włos gładko umuskawszy nad czołem i puściwszy w długie warkocze, zaplecione na końcu błękitną wstążeczką, i kilka bławatkami ukwieciwszy skronie, i wrązkim stanikiem opiąwszy smukłą kibić, i migając śnieżną pończoszką i safianowym trzewiczkiem na korkach, zwracała na siebie oczy przechodzących i przejeżdżających, że aż -nieraz jak wryci stawali, nie mogąc się nadziwić i oczom ciemnym a wstydliwym, i zgrabnemu ruszeniu, i owemu wyrazowi poważnej niewinności, co mówić się zdaje: „Z daleka wszystko wolno, z blizka nic.’7 KOCHANKA HETMAŃSKA. ~...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.