nakaz-zakaz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nowi użytkownicy polszczyzny ponadregionalnej i ponadśrodowiskowej mieli najczęściej świadomość nieopanowania normy polszczyzny ogólnej i byli zainteresowani autorytatywnymi rozstrzygnięciami normatywnymi, o konsekwencjach praktycznych, nie zaś wywodami teoretycznymi, opartymi na wiedzy, której nie mieli. W praktyce kulturalnojęzykowej prowadziło to czasem do formułowania sądów o formie nakazów-zakazów, często podbudowanych argumentacją emocjonalną, łatwiej przemawiających do tego typu odbiorców niż uzasadnienia oparte na rozstrzygnięciach naukowych. W gruncie rzeczy jednak nawet osoby tak formułujące porady językowe nie miały na celu nakazania określonego zachowania językowego; zresztą egzekwowanie takiego nakazu byłoby niemożliwe...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mazur, Jan (red.) 1999. Polska polityka językowa na przełomie tysiącleci, Lublin : UMCS
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.